Junger o ludzkim powołaniu

To co robili w młodości i to co przez milenia było ludzkim powołaniem, radością i przyjemnością - jechać konno, orać rankiem pole, powoli kroczyć za wołami, skosić złote zboże a upalnym słońcu lata gdy strumienie potu ściekały po opalonym ciele a wiążące snopki kobiety ledwo mogły nadążyć za kosynierami, odpoczywać w południe by posilić się w cieniu zielonych drzew - wszystko to, od niepamiętnych czasów wychwalane przez poetów, teraz przepadło. Zniknęła radość z pracy. 

Ernst Junger "Szklane pszczoły" (tłum. Bartosz Wilk)