Leśne zbiory

"Matematyka życia ma własne prawa: zgodnie z nią całość jest czymś więcej niż sumą swoich części, małżeństwo czymś więcej niż mężczyzną i kobietą, przyjaźń czymś więcej niż dwoma ludźmi, naród czymś więcej niż może to wyrazić wynik powszechnego spisu ludności. To dziwne Więcej, ta irracjo­nalna wielkość życia nie dająca się zważyć, zmierzyć, policzyć lub w jakiś inny sposób wykalkulować, wydaje nam się tym, co naprawdę czyni życie wartym życia." Ernst Jünger

To co robili w młodości i to co przez milenia było ludzkim powołaniem, radością i przyjemnością - jechać konno, orać rankiem pole, powoli kroczyć za wołami, skosić złote zboże a upalnym słońcu lata gdy strumienie potu ściekały po opalonym ciele a wiążące snopki kobiety ledwo mogły nadążyć za kosynierami, odpoczywać w południe by posilić się w cieniu zielonych drzew - wszystko to, od niepamiętnych czasów wychwalane przez poetów, teraz przepadło. Zniknęła radość z pracy.  Ernst Junger "Szklane pszczoły" (tłum. Bartosz Wilk)

Tak jak dżungla coraz potężniej i coraz sterczyściej prze ku wyżynom, wysysając moce wzrostu z własnej śmierci, z własnych szczątków rozpadających się i gnijących w bagnistym gruncie, tak każde nowe pokolenie ludzkie wyrasta z własnych podwalin, układających się warstwami rozpadu niezliczonych pokoleń, spoczywających tu po korowodzie życia. Ciała tych, którzy przeminęli kończąc taniec rozpadły się wprawdzie, uległy zniszczeniu, rozwiały się w ulotnych piaskach albo zgniły na dnie mórz. Ich cząstki jednak, ich atomy porywa życie, zwycięskie, wiecznie młode, w nieustannych przemianach, czyniąc tym samym wiecznymi nośnikami żywotnej mocy. Ernst Jünger

„Osiemnastoletni Jünger wyruszył do Afryki, zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej - powędrował w inne krajobrazy, ku innym pejzażom. "Awanturnicze serce" przekonuje, że taka wędrówka zawsze jest możliwa, nawet wówczas, gdy nie ma się już osiemnastu lat i także wtedy, gdy prowadzi w nieodkryte światy snów, marzeń, obrazów, refleksji. Istotna jest nie tyle realna wędrówka do egzotycznych krajów, ile duchowa postawa pozwalająca ciągle na nowo odkrywać i zwiedzać cudowne archipelagi, pozwalająca przeczuwać tajemne związki człowieka i świata. Na przekór "bałwochwalcom rozumu" i "szarlatanom nauki" człowiek może wierzyć w "żywą pełnię świata, w barwną, sensowną, zesłaną przez los grę, która nim porusza". Człowiek żyje, przeżywa i myśli naprawdę tylko wówczas, gdy nie jest "letni", jest wtedy, gdy jest całym sobą "krwią, muskułami, sercem, zmysłami, nerwami i mózgiem". Tomasz Gabiś

"Anarchista buntuje się przeciw „niesprawiedliwości” współczesnego świata, przeciw „nędzy”, „wyzyskowi”, „zniewoleniu” (…) Anarcha buntuje się natomiast przeciw całemu światu, całemu systemowi współczesnej cywilizacji. Anarcha ma odwagę powiedzieć „nie” wszystkim normom, zasadom i wartościom, w które wierzy zdegenerowana ludzkość. Anarcha odrzuca z pogardą „prawa człowieka”, „wolność”, „demokrację”, „pokój”, „humanizm”, „miłość”, „tolerancję”. „braterstwo”, „równość” i wszystkie inne fetysze i magiczne zaklęcia naszych czasów. Anarcha nie chce nikogo przekonywać, nie chce nikogo prowadzić ani porywać do walki… Anarcha jest samotnikiem, jest samotnym myśliwym wędrującym po bezdrożach chaosu, Anarcha to samotny wilk – nie potrzebuje wyznawców, obca jest mu i wstrętna mentalność stada. Anarcha nie chce niczego ulepszać ani tworzyć nowych światów. Dla Anarchy wartość ma tylko jego bunt – bunt będący wyrazem jego najgłębszej istoty, Anarcha pragnie tylko niszczyć murszejący porządek r

Przezwyciężenie lęku przed śmiercią stanowi więc jednoczesne przezwyciężenie każdego innego lęku; wszystkie one mają znaczenie tylko w odniesieniu do tej zasadniczej kwestii. Eksploracja bezdroży oznacza przede wsz ystkim poznanie śmierci. Prowadzi bezpośrednio ku niej, a nawet, jeśli to konieczne, poza nią. Bezdroże jako gniazdo życia otwiera się w swej nadrzeczywistej pełni, gdy uda się przekroczyć linię. Trwa tam nadmiar świata. Ernst Junger

Mit nie jest prehistorią, jest ponadczasową rzeczywistości, która powtarza się w historii Ernst Junger, Leśny wędrowiec

Mieszczanin z góry czuje się skazany na obronę, przy czym mury zamku i mury miasta wyrażają różnicę jaka zachodzi między ostatnim a jedynym azylem. To również wyjaśnia, dlaczego stan adwokacki od samego początku odgrywa w polityce mieszczańskiej istotną rolę oraz dlaczego w wojnach między narodowymi demokracjami trwają spory o to, kto jest ofiarą agresji. Lewica to ręka obrony.  Ernt Junger "Robotnik", str.48 tłum. Wojciech Kunicki

"Człowiek jest istotą dokonującą pochówków - to jego najistotniejsza oznaka, nawet gdy jak Antygona kładzie na zwłoki jedynie garść ziemi. Humare: humanitas. Na tym zasadza się kultura. Kultura nie jest rezultatem historii, lecz jej początkiem. Tam, gdzie ludzie wzbraniają się przed grzebaniem zwłok i czcią dla zmarłych lub je zaniedbują, świat staje się niesamowity. Jego zanieczyszczenie jest wobec tego zjawiskiem wtórnym. Zapada cisza i narasta lęk jak w komorze grobowej bez świateł." Ernst Jünger, Die Schere (Nożyce) Stuttgart 1990

fot. ossfoundation.us Znajdujemy się dziś w sytuacji wędrowców, idących długo przez zamarznięte jezioro, którego lodowe zwierciadło wskutek zmiany temperatury zaczęło się rozpadać na wiele brył. Powierzchnia powszechnie akceptowanych pojęć zaczyna się kruszyć i głębie żywiołu, który zawsze znajdował się pod nią, przeświecają ciemno poprzez jej rysy i szczeliny. Ernst Junger "O bólu"

"Żyją dziś nieliczni ludzie, którzy pokonali centra procesu nihilistycznego, najgłębsze otchłanie Malstromu. Wiedzą, ze mechanika uwidacznia się tam w sposób coraz bardziej przerażający; człowiek znajduje się we wnętrzu wielkiej maszyny, wymyślonej celem jego zniszczenia. Musieli również przekonać się na własnej skórze, że każdy racjonalizm prowadzi ku mechanizmowi, a każdy mechanizm ku torturom, jako jego logicznej konsekwencji."    Eksploracja bezdroży

"Zdradź mi jaki masz stosunek do bólu, a powiem ci kim jesteś!" Ernst Junger

Żyjemy w świecie, który z jeden strony zupełnie przypomina warsztat, z drugiej w całości muzeum.  Ernst Junger Robotnik, tłum. W. Kunicki.

Należy wieść życie jak najbardziej śmiałe i szalone, swobodne i pełne niebezpieczeństw, ekscentryczne i urozmaicone aż do granic możliwości, tylko wtedy można się nim naprawdę cieszyć. Ernst Junger (dziennik wojenny, wpis z 1 lipca 1917 r.)

Erik von Kuehnelt Leddihn: „Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu“ Pisarz Ernst Jünger został katolikiem Zasmuciła mnie wiadomość o śmierci Ernsta Jüngera, u którego często gościłem i z którym prowadziłem regularną korespondencję. Od dawna już stał blisko naszej wiary i chciał nawet ochrzcić swojego syna Ernsta po katolicku, chociaż przeszkodziła mu w tym jego pierwsza żona. Sam zostałem wspomniany w jego dzienniku „Siebzig verweht” z lat 1981-1985 w związku z pojęciem Niepokalanego Poczęcia, które rozumiał mylnie (jak większość katolików zresztą). Żarliwie modliłem się o jego nawrócenie, które w końcu nastąpiło w 1996 roku, choć nie zostało podane do wiadomości publicznej. Oczywiście otrzymał godny katolicki pochówek. Był błyskotliwym człowiekiem. Uważałem go za największego niemieckiego pisarza, choć we Francji (gdzie zwykle nazywano go prostu „E.J.”) cieszył się być może jeszcze większą sławą i uznaniem niż w Niemczech. Przed wybuchem I wojny światowej wstąpił do Legii Cudzoziemski

"Stoimy w północy historii, wybiła dwunasta i spoglądamy w przód, w ciemność, w której zarysowują się rzeczy przyszłe. Temu spojrzeniu towarzyszy groza, ciężkie przeczucia. To jest godzina śmierci, ale również godzina narodzin. Rzeczy, które widzimy lub o których sądzimy, że je widzimy, nie mają jeszcze nazw, są bezimienne." Ernst Junger

„Niewiarygodne osaczenie człowieka zostało przygotowane dawno temu przez teorie, które powstały w celu dania nieskazitelnie logicznego wyjaśnienia dla świata i maszerowały ramię w ramię z rozwojem technologicznym.” Ernst Junger

"Anarcha jest samotnikiem, jest samotnym myśliwym wędrującym po bezdrożach chaosu, Anarcha to samotny wilk - nie potrzebuje wyznawców, obca jest mu i wstrętna mentalność stada"    Ernst Jünger

Tutaj szczególną rolę odgrywa wygaszenie wolnej konkurencji. Wprowadza ono osobliwą paralelę. Konkurencja, jak sama nazwa wskazuje, jest odpowiednikiem wyścigu, w którym najzwinniejszy zdobywa nagrodę. Kiedy jej zabraknie, pojawia się niebezpieczeństwo życia na koszt państwa, podczas gdy niezmiennie trwa konkurencja zewnętrzna, zawody między państwami. W tę pustkę wkrada się terror. Oczywiście, jego nadejście umożliwiają już inne warunki: tutaj objawia się jedna z przyczyn, które umożliwiają mu trwanie. Ów pęd, który przedtem był wynikiem powszechnie trwającego wyścigu, musi teraz przerodzić się w strach. Tamta sytuacja trwała pod wysokim ciśnieniem, tutaj czynnikiem jest próżnia. Tam to zwycięzca nadawał tempo, tutaj czyni to każdy, komu powodzi się gorzej. Z drugą sytuacją wiąże się odczuwana przez państwo konieczność poddawania części populacji ciągłej interwencji. Choć życie wypełnia szarość, może ona być znośna dla tego, który przed sobą widzi tylko ciemność, absolutną cz